... Zij weet zo mooi het licht te capteren, vast te houden in een beeld, ook bij haar wordt het licht soms een volume, etherisch maar toch een volume.
In andere werken is het licht slechts aanwezig in tweede instantie, het is er omdat een tactiel voorwerp te onderscheiden is in het donker zoals de kanten sluier, of wat het ook mag wezen, die verschijnt in het duister en ons laat raden naar de omstandigheden waarin die verschijning functioneert. Het is een mysterie dat hier opgeroepen wordt, zit dit rijkelijk textiel hier rond het lichaam van een vrouw die statig voortschrijdt op weg naar een feestelijk gebeuren of is het gewoon een exponaat in de vitrine van een textielmuseum?
Zo roepen de foto’s van Kathleen Ramboer bij ieder van ons verschillende verhalen op, ze zijn van die aard dat wij ze vrijelijk kunnen interpreteren, ze laten toe dat wij er een deel van onze ziel in leggen. Ze zijn zodanig gemaakt dat wij er onze geheimen aan kunnen toevertrouwen of in herkennen zonder dat die worden prijs gegeven. Dat is geruststellend en kan grote vreugde schenken. Daan Rau kunstrecensent 1 maart 2020
